Bir Umut Hikayesi!

Bundan birkaç yıl önce tiyatrocu bir arkadaşım aradı ve bir arkadaşının kardeşinin üniversite sınavlarını kazandığını ve ailenin zor durumda olduğunu ve benim bu çocuk için burs bulup bulamayacağımı sordu.

Elbette geri çevirmedim ve arkadaşlarımla birlikte yıllardır aktif olarak desteklediğimiz burs havuzumuzdan ödenmek üzere bu gencin burs işini de üstlendim.

Yüzyüze hiç görüşmediğim bu genç adam ile bir yılda 3 defa telefonda konuştuk. İlkinde şubat ayı okul kayıt zamanıydı. Ayın 4’ü olmuştu ve ben her ayın 1’inde gönderdiğim bursu göndermeyi unutmuştum. Mahçup bir ifadeyle beni aradı ve ‘Nihal Ablacığım kusura bakmayın ama bugün harç ödemelerinin son günü. Bursumu gönderebilirseniz okul kaydımı yaptıracağım yoksa yaptıramayacağım’ dedi ve tabii ki geç kaldığım için özür dileyip gerekeni yaptım. İkinci telefon mayıs ayında anneler gününde geldi. Bu defa büyük bir nezaket ve samimiyetle ‘Nihal Ablacığım, kaç yaşındasın bilmiyorum, çocuğun var mı onu da bilmiyorum ama sen benim için annesin ve ben anneler gününü kutlamak için aradım’ dedi. Yanımda olsa kocaman sarılırdım şüphesiz hiç görmediğim bu genç adama. Teşekkür edip 2 çocuğumun olduğunu söyledim. Ve Ağustos ayında aldım üçüncü ve son telefonu. ‘Nihal Ablacığım, ben bir diziye başlıyorum. Dizim tutarsa bana bundan sonra para göndermene gerek yok’ dedi. Ben de ona iyi şanslar dileyip ‘Dizin tutmazsa okulun bitene kadar hakkın baki’ diyerek telefonu kapattım.

Veeee, dizi 1. bölümde nasıl bir patlama yaptı anlatamam. Benim çocuk bir yıldız gibi parladı, bir daha hiç sönmemek üzere hem de! Bugün o artık Türkiye’nin en gözde oyuncularından biri. Yakışıklı, popüler, başarılı, paralı ve hala çok efendi!

Şimdi ben bunu neden anlattım?

Geçen yıl bir gün acayip üzgün, kırgın, yorgun, mutsuz ve umutsuz bir şekilde sokakta yürüyordum. Hayata isyan ettiğim o günde birden yürüdüğüm yolda gördüğüm tüm ekranlarda ve billboardlarda bu genç adamın kocaman fotoğrafları vardı! Yeni dizisinin reklamları kaplamıştı her yanı. Ve onlara bakıp ‘Nihal hayatta hiç bir zaman için umudunu kaybetme! Bak bu fotoğraflar sana inanç olsun, rehber olsun. Bu genç adam o günlerden bu günlere geldiyse hayatta herkes için bir yol vardır mutlaka, ara ve o yolu bul’ dedim kendime. Geçmişte birinin hayatına yaptığım küçük dokunuş en umutsuz zamanımda bana umut oldu, moral oldu, güç oldu.

Mevlana’nın dediği gibi ‘Kalbimizle yaptığımız her şey bize geri dönecektir.’ Hayatın mucizelerine inanalım!

Merak edenler için söyleyim; Kendisiyle bir daha hiç konuşmadım, aramadım, aramadı. Ben ekranlarda her gördüğümde onla gurur duymaya devam ediyorum. Yolu açık olsun.