Mindfulness bana nasıl yardımcı olur?

Neden Mindfulness’a ihtiyacımız var? Mindfulness ile ilgili yaptığım bütün konuşmalarda en önemli kısmı neredeyse bu konu kapsıyor.

“Neden Mindfulness’a ihtiyaç duyalım ki? O olmadan da idare ediyoruz.”

Çok önemli bir soru. Çünkü; bir şeyi her yerde duymamız demek değil ki, hemen atlayalım ve o şeyi yapalım. Evet, özellikle son 2 yılda Türkiye’de giderek popüler olmaya başladı ve evet doğru ya da yanlış pek çok yerde pek çok şekilde karşımıza çıkıyor. Ancak popüler olmasının dışında, “Ben kendim için ne alırım? Benim hayatımda nasıl bir fark yaratır?” sorularını sormak ve cevabını bulmak önemli. Ne beklediğini bilerek öğrenmeye başlamanın etkisi çok daha büyük.

Benim için “Neden Mindfulness’a ihtiyacımız var” sorusunun cevabı şunlar olabilir:
Öncelikle, gerçekten dikkatimiz dağılmış bir şekilde yaşıyoruz. Son 30 yılda maruz kaldığımız bilgi miktarının %350 arttığını biliyor muydunuz?

Peki, bir bakalım ne kadar dikkatimiz dağılmış:

Çok çabuk, hızlıca, üzerinde çok kafa yormadan şu sorulara cevap verin.
Şimdi, şu anda ne yapıyorsun?
Şimdi, şu anda ne düşünüyorsun?
Şimdi, şu anda nasıl hissediyorsun?

Verdiğiniz cevapları kontrol edin bakalım.

Birinci ve ikinci soruya verdiğiniz cevapları aynı mı? Eğer aynı değil ise, zihniniz bambaşka bir yerde. Şu anda her ne yapıyorsan bundan başka bir şey düşünüyorsun ve yalnız değilsin.
Yakın zamanda yapılan bir araştırma göstermiş ki, bulunduğumuz zamanın yarısında zihnimiz bizimle beraber değil, bambaşka yerlerde dolaşıyor. Her ne yapıyorsak, düşüncelerimiz ondan uzaklaşmış. Yani, hep derim zamanda yolculuk mümkün ve bunu sürekli yapıyoruz. Düşünsenize; uyanık olduğumuz saatlerin neredeyse sadece yarısında gerçekten yaşıyoruz. Kalan zamanda ya geçmişte yaptıklarımızı, yapmadıklarımızı düşünüyoruz ya da gelecekte yapacaklarımızı,yapmayacaklarımızı. Bu da şu demek; her gün hayatımızın yarısında gerçekten var olmuyoruz. Kelimenin tam anlamıyla hayatımızın yarısını kaçırıyoruz. Ve bu zihnin dağılmasının sonuçları sadece dikkatsiz hatalar değil ya da yanlış yere konmuş eşyalar, kaybedilmiş anahtarlar, gözlükler değil! Bu dağınıklık yani kafa dağınıklığı, yani düşüncelerin uçuşması bizim mutluluğumuzu, bizim başarımızı, bizim hayattan keyif almamızı etkiliyor.

Peki üçüncü soruya verdiğin cevaba bak. Nasıl hissediyorsun?
Araştırmalar göstermiş ki biz, düşündüğümüz şeyi yaparken gerçekten mutluyuz. Yani diyelim ki bulaşık yıkıyorsun; bulaşık yıkarken bulaşık yıkama ile ilgili düşünüyorsan çok daha mutlusun. Neye kıyasla? Bulaşık yıkarken gelecekte yapacağın tatili düşündüğün zamanlara göre… Ya da bulaşığı yıkarken bir yandan da dün akşam eşinle yaptığın tartışmayı tekrar tekrar kafanda yeniden yaşadığın, keşke şöyle deseydim, keşke böyle yapsaydı dediğin zamanlara göre…

Veya, çocuğunla oynarken elinde telefonun, aklın gelen mesajlardaysa geçmiş olsun. Çok değerli bir an’ı kaçırdın. Bedenen oradaydın ancak sen aslında zamanda yolculuk yapıyordun, düşüncelerin bambaşka yerlerdeydi. Doğal olarak oturup çocuğunla oynamak sana keyifli gelmedi, çünkü sen ve düşüncelerin bambaşka zamanlarda, bambaşka mekanlardaydınız aslında.
İdare ederek yaşamaktan sıkılmadın mı? Hayat şimdi, hayat burada. Sen şimdi neredeysen olduğun yerde gerçekleşiyor hayat. İleride bir zaman değil.
En büyük neşeyi, en büyük keyfi biz o an’da varken, dikkatimizi o an’a yönlendirmişken deneyimliyoruz.
Yani; mutluluk burada ve mutluluk şimdi!