İstanbul °C
Eski anormal, yeni şüpheli!
Eskiden “orta direk” tabir edilen normal standartlarda bir ailede dünyaya geldim.
Takvimler 1980 yılını gösteriyordu.
10 yaşıma kadar mutlu bir çocukluk geçirdim. Okumanın, çalışmanın, aza kanaat etmenin erdem olduğu yıllardı ve ailemde de bu temel değerler hakimdi.
O yıllarda, her duyduğumda anlamlandırmak için büyük uğraş verdiğim bir söz vardı: “Eskisi olmayanın yenisi olmaz.”
Yaz tatillerinde hem hayatı öğrenmek hem de harçlığımı kazanmak için çalışmaya başladığım 1990 ile 2000 yılları arasında bu sözün ne demek olduğunu yaşayarak deneyimleyedim.
Biraz kullanılmış olan giysi ya da eşya, yenisi gibi iş görür. Bunlar eskidi diye elden çıkarılmamalı, gündelik işlerde kullanılmalıydı. Böylece yenileri, gündelik işlerde eskitilmekten kurtarılmış ve gerekli zamanlarda kullanılmak üzere tertemiz korunmuş olurdu.
2000 yılında, ben üniversitede öğrenciyken, yaşıtlarım da benim gibi, değerleri ve idealleri olan, ülkesine bağlı gençlerdi. Aşırı uçlarda değildik. Değişime inanan, bizden önceki nesile saygıyla yaklaşan, bir sonraki kuşağa sevgiyle bakan nesildik. Ta ki sihir kaçıp, büyü bozulana kadar…
2005 yılına geldiğimde iş hayatının içindeydim. İlk arabamı almıştım. Her şeyim yeniydi. Hatta eskimeden yenisini alabilecek maddi güce kavuşmuştum.
FED’in tüm dünyaya pompaladığı ucuz dolar sayesinde ülke olarak uçuşa geçmiştik. Daha önce rüyamızda göremeyeceğimiz birçok şey o dönemde bizlere merhaba dedi.
2005 ve 2010 arasında otobüse binmek “out”, uçağa binmek “in” olmuştu. Tatile çıkmak için paranın olmasına gerek yoktu, bankalar tatil kredisi veriyordu. Hayatta belki de ilk defa gidilen tatil yöresi, “her şey dahil” konseptindeki otelle sınırlıydı. Yiyebileceğinden daha fazlasını tabağına doldurup, açık büfeyi “sömürebiliyordun”.
2010 – 2015 arasında, önceden yediğimiz hurmaların acısını hissetmeye başladık. Ucuz dolar yoktu ve işler eski tadında değildi. “Alışmış kudurmuştan beterdir” sözünü o yıllarda ülkece tecrübe etmeye başladık.
Artık hiçbir şey eskisi gibi değildi. Sadece 15 sene içinde elimizde mukayese ölçütü olarak “Eski” ve “Yeni” Türkiye kalmıştı. Sihirli bir şekilde, hepimize format atılmıştı. Kimin ne zaman format yediğini bilen olmadığı için eskiden ne yaptığımızı bilen de kalmamıştı.
2015 – 2020 arasında ise; yeniyi sürdürmek isteyen, eskisinden öcü gibi korkan bağımlılılar artmış, tepkiler yitirilmişti. Sadece 15 – 20 yıl içinde, anormal davranışları normal karşılayan bir toplum haline gelmiştik.
“İğneyi saplamak kolay, çuvaldız için yürek gerek” bu süreç içinde ben de çocukluğumda öğrendiğim o sihirli sözü unutmuştum. “Eskisi olmayanın yenisi olmaz”.
2020 yılı tüm dünyaya bir mesaj verdi. Gözle göremediğiniz, varlığından emin olduğumuz bir virüs sayesinde kartlar tekrar dağıtıldı.
Dünya insanlarının kelime dağarcığına “Yeni Normal” girdi. Normali olan ülkeler için ortada bir sorun yoktu. Bizim gibi normali, anormalleşmiş ülkelerde inceden sıkıntı başladı.
Neydi normal, anormal? Bülent Ortaçgil’in nakaratındaki gibi:
“Biri anlatsın hemen, Nedir bu normal?
Canım sıkıldı artık, Yoksa ben miyim anormal?”
Şimdilerde bir “Yeni Normal” pelesenk oldu dillerimize, sanki normallerimiz normalmiş gibi…
Eskisi anormaldi, yenisinden şüpheliyim.
Saygılarımla,
Uğur Durak
Profesyonel Koç
www.hedeftutulmasi.com
ugur.durak@hedeftutulmasi.com
YouTube: Hedef Tutulması
Instagram: ugurdurakofficial
Yazarın yazılarından bazıları aşağıda listelenmiştir. Diğer yazılarına profilinden ulaşabilirsiniz.
YORUMLAR