Eyvah, patron oluyorum!

Profesyonel iş hayatında, özellikle yoğun stres altında kaldığımız dönemlerde hangimiz kalemin ucunu ısırırak Ege’ye yerleşip bir café / restorant açma hayali kurmadık ?

Ya da keyifli bir Kaş tatilinin son günleri yaklaşırken , günbatımına dalıp her şeyi bırakıp orada dalış okulu açmak, meditasyon etkinlikleri yapmak istemedik ?

Hadi hayalleri biraz daha büyütelim mi ? Belki de izlediğimiz bir filmin etkisinde Toscano vadisine gitmek ve şarapçılık yapmak , biraz yemek pişirmeye ilgimiz varsa Como Gölü kıyısında deniz mahsüllü makarna ustası olmak, hiçbiri değilse Yunan Adaları’nı da mı düşünmedik ?

Tüm bu düşüncelerin ışığında uzun yıllar çalışmaya devam ettik ve ediyoruz, bir görünüp kaybolan hayaller bunlar. Hayat kısa, sevdiğin neyse onu yap dedirten hayaller…

Bir de gerçekler var, gerçekten bırakıp gidebilenler, gitmeyip dönüşebilenler, yaşam koşulları kısıtlansa dahi kalbinin sesini takip edenler. Yani hayatının Patronu olabilenler !

İşte onlardan biri olarak kalemi elime aldım. (Şaka değil , gerçekten kalem-kağıt tercih edenlerdenim) 15 yıl koştuğum kurumsal hayat kulvarını ani bir U dönüşü ile arkamda bırakıp hayallerime koşacaktım ki …

Hayat,  John Lennon un ünlü sözünü doğrularcasına ben plan yaparken bana bambaşka bir dünyanın kapısını hazırlamıştı, bir bebek… Oldukça hareketli bir aksiyon filminin ortasında çalan kapı sesi ile ekranı aniden durdurmak ve nefes alışverişinizi düzeltmek zorunda kalırsınız ya, tam olarak öyle! Şimdilerin trend tabiri ile ‘multifunctional human’ kafasından çıkmak kolay olmasa da , 1 yıl beynimi dinlendirdim diyebiliriz.

İnsanlık tarihinin ilk icatlarından biri olan yolculuk , yolda olma hali içime düşmüştü bir kere. İşte o , kalemin ucunu ısırarak kurduğum hayallerimden birinin peşine takıldım ve kariyerimin rotasını kalbime çevirdim. Bu aynı zamanda bir şirket kurmak demekti ve ben tek kişilik dev kadromun patronu oluyordum. Bana binyıllar sürmüş gibi gelen profesyonel yaşamın sıcak ana kucağından girişimciliğin bilinmezliğine ilerlerken aklımdan geçen feryat, Eyvah! tı. Yol yakınken geri mi dönseydim dediğim her an evrenin bana gönderdiği mesajları buldum şişelerin içinde.

Şimdi hiç bitmeyecek bir yolculukta yürüyorum, kendi varoluşumun anlamı, eğitmek ve eğitilmek diyerek. Fayda dediğimiz kavramı dönüştürerek yaşıyorum. Ben bir seyyahım artık ve yollarda bir sürü arkadaşım var, birbirimize tutunabileceğimiz her noktada buradayım diyorum, kim bilir kalbinizden gelen müziğe kulak vermeniz için hiç tanımadığınız bir sesten gelecek bir cümle etkili olacaktır.

Yolda kalın, sevgiyle ve mutlu kalın …

SELİN KILIÇ

Mayıs 2020